بانک جامع احادیث اعتقادی و اخلاقی

[mahdy30na]

در این بخش میخواهیم هر روز یک حدیث اعتقادی و اخلاقی بگیم
امام صادق(علیه‌السلام) در معنای عبادت فرمودند: عبادت سه جور است، مردمى هستند که خداوند را از ترس عبادت مى ‏کنند؛ عبادت آنان عبادت بردگان ناتوان است و منشاش زبونى بردگى است. مردمى دیگر خداى تبارک و تعالى را به طلب ثوابش عبادت مى ‏کنند؛ عبادت آنان عبادت اجیران است و منشا آن علاقه به اجرت است. مردمى دیگر خداى عزوجل را به خاطر محبتى که به او دارند عبادت مى ‏کنند؛ عبادت آنان عبادت آزادگان و بهترین عبادت است.
اصول کافى(ج 2 ص 84 ح 5 باب العبادة)
امیرالمؤمنین(علیه‌السلام) فرمودند: مردمی خداوند را به آن جهت عبادت می‏کنند که به ثوابش رغبت دارند؛ عبادت آنان عبادت تجارت ‏پیشگان است و خود نوعی تجارت است. قومی دیگر خداوند را از ترس بندگی می ‏کنند که عبادتشان عبادت بردگان است. قوم سومی هستند که خداوند را از در شکر عبادت می ‏کنند که عبادت آنان عبادت آزادگان است.
[b]نهج البلاغه فیض الاسلام(ص 1192 ح 229)
امام صادق(علیه‌‏السلام) فرمودند: مردم، خداوند را سه جور عبادت می ‏کنند، طبقه ‏ای او را به خاطر رغبتی که به ثوابش دارند عبادت می ‏کنند که عبادت آنان عبادت حریصان است و منشأ آن طمع است. جمعی دیگر او را از ترس آتش عبادت می ‏کنند که عبادت آنان عبادت بردگان و منشأش زبونی و ترس است. ولکن من خدای عزوجل را از این جهت عبادت می ‏کنم که دوستش دارم و این عبادت بزرگواران است که خداوند درباره ‏شان فرموده است: «و هم من فزع یومئذ آمنون- و ایشان در امروز از فزع ایمن ‌اند» (نمل/89) و نیز فرموده است: «قل ان کنتم تحبون الله فاتبعونی یحببکم الله- بگو اگر خدا را دوست می ‌دارید پس پیروی من کنید تا خدا هم دوستتان بدارد» (آل عمران/31) پس هر کس خداوند عزوجل را دوست بدارد، خدا هم او را دوست می ‌دارد و هر کس خداوند دوستش بدارد، از ایمنان خواهد بود و این مقامی است مکنون و پوشیده که جز پاکان با آن تماس پیدا نمی ‏کنند.
علل الشرائع (ج 1 ص 12 ح 8 باب 8) و خصال (ص 188 ح 259) و امالى صدوق (ص 41 ح 4 طبع بیروت)[/b]

[تمام سایبری]

بسم الله الرحمن الرحیم

فى صِفَةِ النَّبىِّ صلى الله عليه و آله طَبيبٌ دَوّارٌ بِطِبِّهِ قَد أَحكَمَ مَراهِمَهُ وَأَحمى (أمضى) مَواسِمَهُ يَضَعُ ذلِكَ حَيثُ الحاجَةُ إِلَيهِ مِن قُلوبٍ عُمىٍ وَآذانٍ صُمٍّ وَأَلسِنَةٍ بُكمٍ، مُتَتَبِّعٌ بِدَوائِهِ مَواضِعَ الغَفلَةِ وَمَواطِنَ الحَيرَةِ... ؛ در توصيف پيامبر صلى الله عليه و آله مى فرمايد: پزشكى است كه با دانش خود، همواره ميان مردم مى گردند، مرهمهايش را به خوبى فراهم و ابزار كارش را آماده كرده و آنها را هر جا كه لازم باشد، از دلهاى كور و گوشهاى كر و زبانهاى گنگ به كار مى برد. غفلت گاه ها و جايگاه هاى حيرت را جستجو و با داروى خود آنها را درمان مى كند. نهج البلاغه، خطبه 108

---

بسم الله الرحمن الرحیم

[b]كانَ النَّبِىُّ صلى الله عليه و آله قَبلَ المَبعَثِ مَوصوفا بِعِشرينَ خَصلَةً مِن خِصالِ الأَنبياءِ، لَوِانفَرَدَ أَحَدٌ بِأَحَدِها لَدَلَّ عَلى جَلالِهِ، فَكَيفَ مَنِ اجتَمَعَت فيهِ؟! كانَ نَبيّا أَمينا، صادِقا، حاذِقا، أَصيلاً، نَبيلاً، مَكينا، فَصيحا، نَصيحا، عاقِلاً، فاضِلاً، عابِدا، زاهِدا، سَخيّا، كَميّا، قانِعا، مُتَواضِعا، حَليما، رَحيما، غَيورا، صَبورا، مُوافِقا، مُرافِقا، لَم يُخالِط مُنَجِّما وَلا كاهِنا وَلاعَيّافا؛
[/b]
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله پيش از آن كه مبعوث شود، بيست خصلت از خصلت هاى پيامبران را دارا بود كه اگر فردى يكى از آنها را داشته باشد، دليل بر عظمت اوست چه رسد به كسى كه همه آنها را دارا باشد، آن حضرت پيامبرى امين، راستگو، ماهر، اصيل، شريف، والامقام، سخنور، خيرخواه، خردمند، بافضيلت، عابد، زاهد، سخاوتمند، دلير و جنگاور، قانع، فروتن، بردبار، مهربان، غيرتمند، صبور، سازگار و نرمخو بود، با هيچ منجّم (قائل به تأثير ستارگان)، غيب گو و پيش گويى هم نشين نبود. المناقب لابن شهرآشوب، ج1، ص107

---

بسم الله الرحمن الرحیم
[B] پيامبر (ص) میفرمایند: اِنَّما يُدْرَكُ الْخَيْرُ كُلُّهُ بِالْعَقْلِ، وَ لا دينَ لِمَنْ لا عَقْلَ لَهُ؛[/b]
همه خوبى‏ها با عقل شناخته مى‏شوند و كسى كه عقل ندارد، دين ندارد. تحف العقول، ص 54

[mahdy30na]

تقدیم به ساحت مقدس نبی اعظم ، پیامبر اکرم

حضرت محمد مصطفی صلوات الله علیه و آله و سلم

اثنان یعجلهما الله فی الدنیا البغی وعقوق الوالدین .

دو چیز را خداوند در این جهان کیفر میدهد : تعدی ، و ناسپاسی پدر و مادر .[/b]

[b]کنز العمال ، ج 16 ، ص 462 ، ح 45458
[/b]

[تمام سایبری]

بسم الله الرحمن الرحیم

امام علی (ع) میفرمایند:

کَم مِن شَهوَةِ ساعَةٍ اَورَثَت حُزناً طَویلاً
؛
چه بسیار خواهش های نفسانی لحظه ای، که اندوه طولانی و درازی را در پی دارد
.
-----------------------------------------------------------------------------------------------
امام صادق عليه‏السلام : اِیّاکُم وَ النَّظرَة فَانَّها تَزرَع فی القَلبِ الشَهوَة وَ کَفى بِها لِصاحِبِها فِتنَة؛
از نگاه [ناپاک] بپرهیزید که چنین نگاهى تخم شهوت را در دل مى‌کارد و ‏همین براى فتنه‌ى صاحب آن دل بس است.

(تحف ‏العقول، ص 305)

[PeYROVaN]

بسم الله الرحمن الرحیم[/font] [font=Tahoma]مَن خانَ أَمانَةً فِى الدُّنيا وَلَم يَرُدَّها إِلى أَهلِها ثُمَّ أَدرَكَهُ المَوتُ ماتَ عَلى غَيرِ مِلَّتى وَيَلقَى اللّه‏َ وَ هُوَ عَلَيهِ غَضبانٌ؛
كسى كه در دنيا به امانتى خيانت كند و آن را به صاحبش برنگرداند و آنگاه بميرد بر دين من نمرده است و با خدا ديدار مى‏كند در حالى كه بر او خشمگين است. امالى صدوق، ص‏516

[PeYROVaN]

امام صادق عليه‏السلام :

اِنَّ صاحِبَ الدّينِ فَكَّرَ فَـعَـلَـتْهُ السَّكينَةُ وَ اسْتَـكانَ فَـتَواضَعَ وَ قَنِعَ فَاسْتَغْنى وَ رَضىَ بِما اُعْطىَ وَ انْفَرَدَ فَكُفىَ الاْخْوانَ وَ رَفَضَ الشَّهَواتِ فَصارَ حُرّا وَ خَلَعَ الدُّنْيا فَتَحامَى الشُّرورَ وَ اطَّرَحَ الْحَسَدَ فَظَهَرتِ الْمَحَبَّةُ وَ لَمْ يُخِفِ النّاسَ فَـلَـمْ يَخَفْهُمْ وَ لَمْ يُذْنِبْ اِلَيْهِمْ فَسَلِمَ مِنْهُمْ وَ سَخَتْ نَفْسُهُ عَنْ كُلِّ شَى‏ءٍ ففازَ وَ اسْتَكْمَلَ الْفَضْلَ وَ اَبْصَرَ العافيَةَ فَاَمِنَ النَّدامَةَ؛

آدم دين‏دار چون مى‏انديشد، آرامش بر جان او حاكم است. چون خضوع مى‏كند متواضع است. چون قناعت مى‏كند، بى‏نياز است. به آنچه داده شده خشنود است. چون تنهايى را برگزيده از دوستان بى‏نياز است. چون هوا و هوس را رها كرده آزاد است. چون دنيا را فرو گذارده از بدى‏ها و گزندهاى آن در امان است. چون حسادت را دور افكنده محبتش آشكار است.مردم را نمى‏ترساند پس از آنان نمى‏هراسد و به آنان تجاوز نمى‏كند پس از گزندشان در امان است. به هيچ چيز دل نمى‏بندد پس به رستگارى و كمال فضيلت دست مى‏يابد و عافيت را به ديده بصيرت مى‏نگرد پس كارش به پشيمانى نمى‏كِشد.

امالى مفيد، ص 52، ح 14

[PeYROVaN]

امام باقر عليه‏السلام :جَاهِد هَوَاکَ کَمَا تُجَاهِدُ عَدُوَّک؛
با هوای نفسانی خود مبارزه کن همانگونه که با دشمنت مبارزه می کنی.

(عیون اخبار الرضا، ص51)

[PeYROVaN]

امام رضا عليه السلام :
إِنَّما قُلتُ اللَّطيفُ، لِلخَلقِ اللَّطيفِ وَلِعِلمِهِ بِالشَّى ءِ اللَّطيفِ أَلاتَرى إِلى أَثَرِ صُنعِهِ فِى النَّباتِ اللَّطيفِ وَغَيرِ اللَّطيفِ وَفِى الخَلقِ اللَّطيفِ مِنَ أَجسامِ الحَيوانِ مِنَ الجِرجِسِ وَالبَعوضِ وَما هُوَ أَصغَرُ مِنهُما مِمّا لايَكادُ تَستَبينُهُ العُيونُ بَل لايَكادُ يُستَبانُ لِصِغَرِهِ الذَّكَرُ مِنَ النثى وَالمَولودُ مِنَ القَديمِ فَلَمّا رَأَينا صِغَرَ ذلِكَ فى لُطفِهِ ... عَلِمنا أَنَّ خالِقَ هذَا الخَلقِ لَطيفٌ؛

گفتم لطيف است، چون هم موجودات لطيف آفريده و هم به چيزهاى ظريف و ريز آگاهى دارد. آيا نشانه آفرينش او را در گياهان ظريف و غير ظريف و در پيكرهاى ظريف و ريز جاندارانى چون كك و پشه و كوچك تر از اينها را نمى بينى كه تقريبا به چشم ديده نمى شوند و از بس ريزند نر و ماده آنها و نوزاد و كهن زادشان ازيكديگر تشخيص داده نمى شوند.پس چون ريزى و ظرافت اين چيزها را ديديم... پى برديم كه آفريننده اين موجودات نيز لطيف است.

التوحيد، ص 63

[تمام سایبری]

بسم الله الرحمن الرحیم

امام صادق عليه‏السلام :

مَنْ عَرَفَ اللّه‏َ خافَهُ ، وَ مَنْ خافَ اللّه‏َ حَثَّهُ الْخَوفُ مِنَ اللّه‏ِ عَلَى الْعَمَلِ بِطاعَتِهِ وَالاَْخْذِ بِتَأديبِهِ ، فَبَشِّرِ الْمُطيعينَ المُتَأَدِّبينَ بِاَدَبِ اللّه‏ِ وَ الاْآخِذينَ عَنِ اللّه‏ِ اَنَّهُ حَقٌّ عَلَى اللّه‏ِ اَنْ يُنْجيَهُ مِنْ مُضِلاّتِ الْفِتَنِ؛

آن‏كه خدا را شناخت ، از او ترسيد و آن كس كه از خدا ترسيد ، ترس از خدا او را به عمل به فرمان او و در پيش گرفتن ادبش واداشت . پس فرمان‏بردارانِ ادب شده به ادب خدا و اطاعت‏كنندگان دستورهاى او را بشارت ده كه بر خداست كه آنها را از فتنه‏هاى گمراه‏كننده برهاند.

مصباح الشريعه، ص 108

[mahdy30na]

حضرت زهرا سلام الله عليها:

نَحنُ وَسيلَتُهِ فِي خَلقِه وَ نَحنُ خاصَّتُه وَ مَحَلُّ قُدسِه وَ نَحنُ حُجَّتُه في غَيبِه وَ نَحنُ وَرَثَهُ أنبيائِه؛

[b]ما اهل بيت رسول خدا(ص) وسيله ارتباط خدا با مخلوقاتيم ما برگزيدگان خداييم و جايگاه پاکي ها، ما دليل هاي روشن خداييم و وارث پيامران الهي.

شرح‌ نهج‌ البلاغه‌ لابن‌ ابي‌ الحديد، ج16‌، ص211 .. مستدرک الوسايل ج 10 ص 18

[تمام سایبری]

امام صادق عليه السلام : صِلَةُ الرحامِ تُزَ كّى العمالَ وَتُنمى الموالَ وَ تَدفَعُ البَلوى‏ وَتُيَسِّرَ الحِسابَ وَتُنسِئُ فِى الجَلِ؛
صله رحم، اعمال را پاكيزه، اموال را بسيار، بلا را برطرف و حساب (قيامت) را آسان مى‏كند و مرگ را به تأخير مى‏اندازد. كافى، ج 2، ص 157، ح 33

---

امام صادق عليه السلام :

صِلَةُ الرحامِ تُحَسِّنُ الخُلُقَ وَ تُسمِحُ الكَفَّ وَتُطيبُ النَّفسَ وَتَزيدُ فِى الرِّزقِ وَتُنسِئُ فِى الجَلِ؛
صله رحم، انسان را خوش اخلاق، با سخاوت و پاكيزه جان مى‏نمايد و روزى را زياد مى‏كند و مرگ را به تأخير مى‏اندازد. كافى، ج 2، ص 151، ح 6

---

پيامبر (ص):

لِيَتَزَوَّدِ العَبدُ مِن دُنياهُ لآِخِرَتِهِ ، وَ مِن حَياتِهِ لِمَوتِهِ وَ مِن شَبابِهِ لِهَرَمِهِ ، فَاِنَّ الدُّنيا خُلِقَت لَكُم وَ اَ نتُم خُلِقتُم لِلخِرَةِ ؛ انسان بايد براى آخرتش از دنيا، براى مرگش از زندگى و براى پيرى‏اش از جوانى، توشه برگيرد، چرا كه دنيا براى شما آفريده شده و شما براى آخرت آفريده شده‏ايد . تنبيه الخواطر، ج 1، ص 131

---

بسم الله الرحمن الرحیم
[B] امام باقر علیه السلام:

اَلبِرُّ وَ الصَّدَقَةُ يَنفيانِ الفَقرَ وَ يَزيدانِ فِى العُمرِ وَ يَدفَعانِ عَن صاحِبِهِما سَبعينَ ميتَةَ سوءٍ ؛ كار خير و صدقه، فقر را مى‏بَرند، بر عمر مى‏افزايند و هفتاد مرگ بد را از صاحب خود دور مى‏كنند. ثواب الاعمال، ص 141